Die Beckumer Anschläge

Die Geschichten

DE BIÄCKEMSKE RAOTHOUS-PÜTT

Ji Narren keykt dat Belt jiu an
un kriegt et nich beineine
Wat dat de Strank beduden kann
met so viel Arms un Beene
So lurtert, t'is ne Narrerie
Von Bieckem un de Buörgerie.
O jerum! o jerum!

De Püt te Bieckem was maol vull
van Aöserie un Muedde,
M' mog pütten, wat man pütten wull
Et quam der nix te guedde
De Möörs d wuodden endlix wahn,
Un schnauden den Buörmester an.

Is dat us ank ne Obrisket
Wat helpt uns all dat Stucken,
wann use vulle Püt nig gat.
Wu könn wy Kaffeh kucken.
De Muedde un den Gauskendreck,
Den suup je sölfst, se alle Gaeck.

D' Buörmester trock de Aohren by Kopp
He raip den Raoth by'n eene;
Se saiten un studeerden drop
Von acht Uhr bees nao eene.
Wu schaff wy men de Dryt heruut,
Et gait us syn Liäw Dag nig guot.

Raoth Schleif de sprack,
my dügt et gönck,
Wenn wy'nen Tropp Mannslüde, naimen
Un een sick dann an' nandern hönck,
Bees se nao unnern quaimen.
Dao schreiden alle in den Saal:
Wahrhaftig't gait, der Donner hahl.

Un es se sagten, mooken 't glyck,
Buörmester und de Raöde;
de Biek'mer Börger stellden sick,
vuor Geld un guede Waöde.
Hans Vueggelnest quam buowen an,
't was uoppenhaor de stärkste Mann.

Un es der nu de ganze Stranck
Honk in den Püt herunner,
Dao wuodden Hans de Arms to lank,
Et was auk gar kein Wunner.
Seg, Mieke, gaoh naon Huögker hen
Un hahl my eenen blaven Twän.

Dat Wyf, dat leip in vulier Trott
Hans konn kuhm Aohm mehr krygen
He raip den Raoth by'n eene;
He saiten un studeerden drop
He dait, un ehr he'n Baum wier pock,
Dao leigens all int delpe Lock.